yeni kayıt, yeni kayıt..

buraya yazmayalı inanılmaz uzun zaman olmuş, şeklinde klişe bir başlangıç yapıyım mı? kafama göre takılayım bence, çünkü vahşi batı filmlerindeki çöller gibi ıssız kalmıştır artık, çığlık atsam kimse duymaz ahah.

bütün blogu baştan sonra okudum. yıl olarak geriye gittikçe, okuduklarıma duyduğum şefkat arttı. kendi bir kaç yıl önceki halime, inanılmaz bir şefkat besledim, çocuğummuş gibi.. şimdi öyle bir imkanım olsa, dönüp kendini biraz daha az yaralamasını söylerdim ona. kimbilir, belki şu an birkaç yıl sonraki halim de benimle ilgili aynı şeyi hissediyordur. bazı şeyler hiç değişmez sonuçta, değil mi?

ama hafifleyebiliyor olduklarını görmek güzel. ne kadar kötü hissettiğimi, her şeyin ne kadar ağır/kaldırılamaz geldiğini anlatan onca yazıyı okuduktan sonra, şimdiki halime bakıp neyi başardığımı farkediyor ve telepatik olarak high five'laşıyoruz.

buraya yazmadığım süre boyunca bir çok karar aldım, bir kısmı iyi, bir kısmı kısa vadede o kadar da iyi olmayan. ama bugün baktığımda, iyi ki vermişim o kararları ve işte, şu an olduğum kişi olabilmişim.

öf nobel kazandım sanki, neyin konuşmasıysa bu, bu kadar ciddi. gençliğimi (?) sevdim. AY TAM Bİ ERGENMİŞİM deyip üzülmediğime çok sevindim. dinlediğim şarkıları hala dinliyor olmak, o zaman okuduğum kitapların şu an bana neler katmış olduğu bilmek, harika.

ha, artık LAN demiyorum o ayrı. bu büyük bi adım olmuş benim için. lan ne ya, nasıl itici ahahaha.. değişen bir başka şey daha var ki, değil internet üzerindeki bir günlüğe, kendi defterime o kadar açamıyorum içimi artık - ki neler neler yazmışım buraya. bir daha asla o kadarını yazamam. o zaman da yazmamalıymışım mı sanki, bilmiyorum. artık bazı şeyleri kendime bile söylememeyi seviyorum.

öyle yani, uzun zamandan sonra yeniden bu güzel, yeşil odada olmak ve farklı hissediyor olmak, değişik, ama kötü değil.