onbeşonüç

Bugün çok garip bi şekilde uyandım ben.

Bazen, gereğinden de erken uyanırım. Sekiz dokuz gibi. Ama yataktan kalkamam ve sağa sola dönerek uyuma savaşı veririm. Bu savaş o kadar şiddetli olur ve ben o kadar çok dönerim ki en sonunda midem bulanır. Ve uyanmak zorunda kalırım. Canım kahvaltı bile etmek istemez. Ve günüm piç olur.

Bugün de aynı şey oldu, hemen hemen. Yine dokuz civarında, telefon sesiyle uyandım. Ve bunun uykumun sonu olduğunu kabul etmek istemeyerek uyumaya devam ettim. İki saat kadar dönerek, yastıklara sarılarak, örtüye dolanarak ve bazen de yastıklara tekme atarak direndim. Sonra, dışarıdan CEREEEEEEEEAAAAAEEN UYANDIN MIIIIIAAA çığlığını duydum.

Hay mna koyim diye homurdandım. Şimdi uyandım işte. Zaten midem de bulanıyordu, hem de felaket derecede. Perdelerim kapalıydı ve oda kapkaranlıktı. Derken manyak gibi bir ses geldi dışarıdan. Önce kamyon geçiyor sandım. Ses kesilmeyince acaip bi umutla pencereye fırladım, perdeleri hoyratça savurdum. Evet YAĞMUR YAĞIYORDU! Bi anda başlamıştı, gökyüzü delinmiş gibi.

Ve yazın ortasında, ben, yağmurluk giyerek dışarı fırladım. Köpekleri yedirmem gerekiyodu çünkü. Aslında ıslanmak için ölüyordum ama altımdaki son temiz boxer'ımdı ve tişörtümden de memnundum, hiç kıyafet değiştirme modumda değildim. Ama saçım bayaa ıslandı. Mükemmeldi.

Eşşek kadar olan, ancak kendini fino sanan köpeğim Paşa üstüme atlayarak ikimizi de düşürmeseydi, ve hiç aldırmadan etrafıma dökülen mamaları yemeye devam etmeseydi çok daha iyi olacaktı tabi. Üstelik düştüğüm için o kadar mutlu oldu ki, mamaların yanında yüzümü de şöyle bir yalamaya yeltendi. Zamanında kaçtım.

Ama kafamı kafesin demirlerine geçirmesem, canhıraş çığlığımla demirciyi donuna sıçırtmazdım.

Tam bi kaostu yani.

Şimdiyse, varoluşunu siktiğim tam 7 sinek, evet 7, beni delirtmeye and içtiler. Lap Top'la dalıcam kendilerine.

siktirin gidin LAAAAAN!